Güneş duası çürük ayı denilen Temmuz ayında yapılır. Bitmek bilmeyen yağmurlar yöre insanının yaşam şartlarını zorlar. Doğa şartlarıyla baş edemeyen yöre insanı ise yağmurun dinmesini sağlamak için "güneş duasına" çıkar.Yağmur duasının bir diğer adı da "gobradiğin" dir.  

      Bir çalı süpürgesine kollar takılıp elbise giydirilir (özellikle kırmızı olur) ve başına puşi bağlanır. Hazırlanan bu kuklaya (korkuluğa) “bubirdak, ebe bubrik, bublik, ablik-bublik” gibi isimler verilir. Çocuklar bubirdağı alıp, maniler söyleyerek kapı kapı dolaşır ve un, yağ, tuz, şeker, kaymak gibi yiyecekler toplarlar.

“Baba bubrik ne ister
 Allah’tan güneş ister
 Veren cennet hatuni
 Vermeyen cehennem kütuği”

“Bubirdağım bur ister
 Kaşık kaşık yağ ister
 Kadelden kaymak ister
 Un torbasından un ister
 Kintamandan tuz ister
 Allah’tan kırmızı güneş ister.”

“Ablik-bublik ne istersin?
 Bir kaşık yağ isterim
 Tekneden kaymak isterim
 Verene bir koç oğlan
 Vermeyene kör, topal kız
 O da yansın ateşe.”

 Toplanan yiyeceklerden helva ve höşmer yapılıp yenir. Yemekler pişerken yağından, suyundan çevreye ve havaya atılarak “Allah’ım yarın kırmızı güneş ver” denir.